Effectieve behandeling van cystitis

Blaasontsteking is de medische term voor blaasontsteking. In de meeste gevallen wordt ontsteking veroorzaakt door een bacteriële infectie en deze aandoening wordt een urineweginfectie (UTI) genoemd. Ontsteking van de blaas gaat meestal gepaard met hevige pijn en een gevoel van irritatie, een branderig gevoel tijdens of na het plassen, en dit kan een ernstig probleem worden als de infectie zich naar de nieren verspreidt.

Minder vaak kan cystitis optreden als een reactie op bepaalde medicijnen, bestralingstherapie of mogelijke irriterende stoffen zoals hygiënesprays, zaaddodende middelen of langdurig gebruik van een katheter. Blaasontsteking kan ook optreden als een complicatie van een andere ziekte, zoals diabetes mellitus, enz.

De gebruikelijke behandeling voor bacteriële cystitis is antibiotica. Behandeling voor andere soorten cystitis hangt af van de onderliggende oorzaak.

Symptomen van cystitis omvatten vaak:

• Sterk, constant verlangen om te plassen;
• Branden bij het plassen;
• Pijn bij het plassen;
• Kleine porties urine;
• bloed in de urine (hematurie);
• Het verschijnen van troebele of sterk ruikende urine;
• Ongemak in de onderbuik;
• Gevoel van druk in de onderbuik;
• Een verhoging van de lichaamstemperatuur tot 37, 0 - 37, 5 °C.

Wanneer naar een dokter gaan?

Zoek onmiddellijk medische hulp als u een van de bovengenoemde tekenen en symptomen heeft, vooral als u:

• Rugpijn,
• Koorts boven 37, 5 C en koude rillingen,
• Misselijkheid en overgeven.

Als u vaak of pijnlijk moet plassen dat enkele uren of langer aanhoudt, of als u bloed in uw urine opmerkt, neem dan onmiddellijk contact op met uw arts. Als bij u in het verleden een UWI is vastgesteld en u symptomen heeft die lijken op een eerdere UWI, ga dan ook naar uw arts.

Het is ook de moeite waard om naar een uroloog te gaan als de symptomen van blaasontsteking terugkeren nadat je een antibioticakuur hebt beëindigd. Het kan zijn dat u een ander soort behandeling nodig heeft.

Cystitis treft meestal vrouwen. Bij gezonde mannen is cystitis zeldzaam, maar het optreden van tekenen van cystitis zou moeten waarschuwen, in dit geval kan het het gevolg zijn van een meer formidabele ziekte, bijvoorbeeld prostaatadenoom, de aanwezigheid van stenen in de blaas, vernauwing van de urethra , enz.

Oorzaken van verergering van cystitis

Bacteriële cystitis

Acute cystitis treedt meestal op wanneer bacteriën de blaas binnendringen via de urethra en zich beginnen te vermenigvuldigen. De meeste gevallen van cystitis worden veroorzaakt door een soort bacterie die Escherichia coli (E. coli) wordt genoemd.

Blaasontstekingen kunnen bij vrouwen optreden als gevolg van geslachtsgemeenschap. Maar zelfs seksueel inactieve meisjes en vrouwen zijn vatbaar voor lagere urineweginfecties, omdat de vrouwelijke urethra verborgen is in de bekkenholte, deze breder en korter is dan de mannelijke (de lengte van de vrouwelijke urethra is 3-5 cm), wat wordt gepresenteerd in de vorm van een rechte buis die zich voor de vagina bevindt en naar buiten opent bij de vestibule van de vagina, en het vrouwelijke genitale gebied bevat bacteriën die cystitis kunnen veroorzaken.

Niet-infectieuze cystitis

Hoewel bacteriële infecties de meest voorkomende oorzaak van blaasontsteking zijn, kunnen een aantal niet-infectieuze factoren ook een ontsteking van de blaas veroorzaken. Andere vormen van blaasontsteking:

• Interstitiële cystitis.De oorzaak van deze chronische blaasontsteking, ook wel pijnlijk blaassyndroom genoemd, is onduidelijk. De meeste gevallen worden gediagnosticeerd bij vrouwen. De aandoening is moeilijk te diagnosticeren en te behandelen.
• medicinale blaasontsteking.Sommige geneesmiddelen, met name geneesmiddelen voor chemotherapie, kunnen een ontsteking van de blaas veroorzaken, omdat sommige van de afgebroken geneesmiddelcomponenten in de urine worden uitgescheiden.
• Straling cystitisofStraling cystitis.Ioniserende straling gericht op het bekkengebied kan ontstekingsveranderingen in de blaaswand veroorzaken.
• Cystitis van vreemd lichaam.Langdurige aanwezigheid van een katheter in de blaas, ingebracht via de urethra of geïnstalleerd in de vorm van een epicystostomie, kan leiden tot weefselbeschadiging, de toevoeging van een bacteriële infectie en de ontwikkeling van een ontstekingsproces.
• Chemische cystitis.Sommige mensen zijn mogelijk overgevoelig voor chemicaliën die in bepaalde producten worden aangetroffen, zoals badschuim, sprays voor vrouwelijke hygiëne of zaaddodende middelen, en het gebruik ervan kan een allergische reactie in de blaas veroorzaken, waardoor ontstekingen ontstaan.
• Blaasontsteking geassocieerd met andere aandoeningen.Cystitis kan soms optreden als een complicatie van andere aandoeningen zoals diabetes, nierstenen, een vergrote prostaat of dwarslaesie.

Risicofactoren voor cystitis

Sommige mensen hebben meer kans op het ontwikkelen van blaasontstekingen of terugkerende urineweginfecties. Vrouwen zijn zo'n groep. De belangrijkste reden is anatomie. Vrouwen hebben een kortere urethra, wat de weg van bacteriën naar de blaas verkort.

Vrouwen met het hoogste risico op UTI's zijn onder meer degenen die:

• Zijn seksueel actief. Door frequent en intens seksueel contact kunnen bacteriën de urethra en blaas binnendringen.
• Promiscue seksuele relaties.
• Ontstekingsprocessen in de vagina, baarmoeder.
• Gebruik van bepaalde vormen van anticonceptie. Vrouwen die diafragma's gebruiken, lopen een verhoogd risico op het ontwikkelen van een UWI. Diafragma's die zaaddodende middelen bevatten, verhogen het risico op cystitis verder.
• Zwangerschap. Hormonale veranderingen tijdens de zwangerschap kunnen het risico op een blaasontsteking vergroten.
• Menopauze. Veranderingen in hormoonspiegels bij postmenopauzale vrouwen worden vaak geassocieerd met de ontwikkeling van een infectie in de blaas.
• Spanning.
• Niet-naleving van persoonlijke hygiëne.

Andere risicofactoren bij zowel mannen als vrouwen zijn onder meer:

• Resterende urine. Dit kan voorkomen bij een blaassteen of bij mannen met een vergrote prostaat.
• Veranderingen in het immuunsysteem. Verminderde immuniteit kan optreden tegen de achtergrond van ziekten zoals diabetes mellitus, HIV-infectie of het gebruik van chemotherapie bij de behandeling van kanker. Immunosuppressie verhoogt het risico op bacteriële en, in sommige gevallen, virale blaasontstekingen.
• Langdurig gebruik van blaaskatheters. Deze "buisjes" kunnen nodig zijn voor mensen met chronische ziekten of ouderen. Langdurig gebruik kan leiden tot een verhoogde kwetsbaarheid voor bacteriële infecties en beschadiging van blaasweefsel.

Bij mannen zonder predisponerende gezondheidsproblemen is cystitis uiterst zeldzaam.

Complicaties van acute cystitis

Met tijdige toegang tot een uroloog of urogynaecoloog en de juiste behandeling leiden blaasontstekingen zelden tot complicaties. Maar als ze onbehandeld blijven, kunnen ze ernstige gevolgen hebben. Complicaties kunnen zijn:

• Nierinfectie. Onbehandelde cystitis kan op tijd leiden tot een nierinfectie, ook wel pyelonefritis genoemd, een nogal formidabele ziekte die behandeling in een ziekenhuisomgeving vereist. Kinderen en ouderen lopen het meeste risico.
• Bloed in de urine. Bij cystitis kunnen rode bloedcellen in de urine verschijnen die alleen met een microscoop kunnen worden gezien (microscopische hematurie) en verdwijnen meestal na de behandeling. Bloed in de urine dat zichtbaar is voor het oog (grove hematurie) is zeldzaam en is een waarschuwingssignaal dat u ertoe zou moeten aanzetten medische hulp in te roepen.
• Overgang naar de chronische vorm van blaasontsteking, leukoplakie van de blaas.

Ziektepreventie

Cranberrysap of pillen met proanthocyanidinen worden vaak aanbevolen om het risico op terugkerende blaasontstekingen bij vrouwen te verminderen. Recente studies tonen echter aan dat deze medicijnen geen 100% bescherming bieden tegen herinfectie.

Hoewel deze preventieve maatregelen niet goed worden begrepen, raden artsen soms het volgende aan om terugkerende blaasontstekingen te voorkomen:

• Drink veel vloeistoffen, vooral water. Dit vermindert de concentratie van bacteriën in de blaas en kan infectie voorkomen.
• Alleen afspoelen met warm water, van voor naar achter. Dit voorkomt dat bacteriën zich vanuit het anale gebied naar de vagina en urethra verspreiden.
• Gebruik douches, geen baden. Als u vatbaar bent voor infecties, kan douchen in plaats van baden deze helpen voorkomen.
• Leeg uw blaas zo snel mogelijk na de geslachtsgemeenschap. Drink 250-300 ml water om een significante toename van het aantal bacteriën in de blaas te voorkomen.
• Vermijd het gebruik van deodorantsprays of andere hygiëneproducten rond het genitale gebied. Deze voedingsmiddelen kunnen de urethra en blaas irriteren.

Diagnose van cystitis

Als u symptomen van blaasontsteking heeft en een arts hebt geraadpleegd, kan uw arts naast het bespreken van uw symptomen en uw medische geschiedenis aanvullende tests aanbevelen:

• Analyse van urine.Als een blaasontsteking wordt vermoed, kan een arts een urinemonster aanbevelen om te bepalen of er bacteriën, rode bloedcellen en witte bloedcellen in de urine zitten - dit zijn laboratoriumindicatoren voor ontsteking. Als er een ontsteking in de blaas is, moet u een bacteriecultuur van urine op de flora uitvoeren en de gevoeligheid voor antibiotica bepalen.
• Smeer op flora en Gnof microscopisch onderzoek van de afscheiding van de urogenitale organen onthult een ontsteking in de vagina en het cervicale kanaal, wat op zijn beurt de oorzaak kan zijn van cystitis.
• cystoscopie.Het wordt in ieder geval niet midden in een acuut proces uitgevoerd. Pas na de normalisatie van laboratoriumparameters kan de arts aanbevelen om cystoscopie uit te voeren - een visueel onderzoek van het blaasslijmvlies om de toestand ervan te beoordelen. In gevallen van chronische cystitis of vermoedelijke interstitiële cystitis, zal de arts voorstellen een biopsie uit te voeren van het veranderde blaasslijmvlies om de diepte en omvang van de laesie te bepalen.
• Echografie van de blaas.Meestal is een test niet vereist, maar in sommige gevallen, vooral wanneer er geen tekenen van bacteriële infectie worden gevonden, kan het nuttig zijn. Echografie kan bijvoorbeeld helpen bij het opsporen van andere mogelijke oorzaken van blaasschade, zoals een tumor of een abnormale ontwikkeling.

Behandeling van cystitis

Cystitis veroorzaakt door een bacteriële infectie wordt meestal behandeld met antibiotica. Behandeling voor niet-infectieuze cystitis hangt af van de onderliggende oorzaak.

Behandeling van bacteriële cystitis

Antibiotica zijn de eerste behandelingslijn voor cystitis veroorzaakt door bacteriën. Welke medicijnen worden gebruikt en voor hoe lang, hangt af van uw algemene gezondheid en het type en de concentratie bacteriën in uw urine.

• Acute cystitis.Een kenmerkend teken van acute cystitis is een verbetering van de toestand na het begin van het drinken van een grote hoeveelheid vocht en thermische procedures, maar deze toestand is bedrieglijk en bedreigt een nieuwe episode van de ziekte met nog grotere kracht. Daarom is het noodzakelijk om contact op te nemen met een uroloog of urogynaecoloog voor de benoeming van antibiotische therapie. Afhankelijk van de ernst van de infectie moet u waarschijnlijk minimaal drie dagen antibiotica gebruiken.

  Ongeacht de duur van de behandeling, is het beter om de volledige antibioticakuur te drinken die door uw arts is voorgeschreven, en om er zeker van te zijn dat de infectie volledig is verdwenen, is het noodzakelijk om controleurineonderzoek uit te voeren - een volledige urineanalyse en urinecultuur voor flora.

• Herhaalde cystitisofChronische cystitis. Als u een terugkerende urineweginfectie heeft, kan uw arts een langere behandeling aanbevelen met zowel systemische als plaatselijke blaasinstillaties.

Postmenopauzale vrouwen kunnen bijzonder vatbaar zijn voor cystitis. Als aanvulling op de behandeling kan uw arts een vaginale oestrogeencrème aanbevelen.

Behandeling van interstitiële cystitis

Bij interstitiële cystitis is de oorzaak van de ontsteking onbekend, therapieën die worden gebruikt om de symptomen van interstitiële cystitis te verlichten, zijn onder meer:

• Geneesmiddelen die oraal worden ingenomen of rechtstreeks in de blaas worden geïnjecteerd door middel van instillatie of injectie onder het slijmvlies van de blaas.
• Procedures die gericht zijn op het verminderen van symptomen, zoals het opzwellen van de blaas met vloeistof (hydrodistensie van de blaas) of een operatie (augmentatiecytoplastiek, als een manier om de orgaancapaciteit te herstellen).
• Tibiale neuromodulatie, of elektrische stimulatie, die elektrische impulsen gebruikt om zenuwuiteinden te irriteren om bekkenpijn te verlichten en, in sommige gevallen, de frequentie van urineren te verminderen.

De belangrijkste taak bij de behandeling van interstitiële cystitis is de eliminatie van pijn en de terugkeer van capaciteit naar de blaas, wat vrij succesvol wordt gedaan door urologen met behulp van de nieuwste wetenschappelijke resultaten.

Behandeling van andere vormen van niet-infectieuze cystitis

Als u allergisch en vatbaar bent voor bepaalde chemicaliën, kan het vermijden ervan de symptomen helpen verlichten en verdere episodes van cystitis voorkomen.

Behandeling van cystitis die zich ontwikkelt als een complicatie van chemotherapie of bestralingstherapie is gericht op pijnverlichting, meestal met systemische of actuele medicatie.

Als u lijdt aan acute cystitis of chronische cystitis of interstitiële cystitis heeft, weten artsen hoe ze u kunnen helpen.